Arsen. Opowieść o nieszczęśliwej miłości

Mia Asher napisała książkę, która dostarczy czytelnikowi szeregu emocji. O tej książce było głośno. Po jej przeczytaniu uświadomisz sobie, jak wielką krzywdę kłamstwami, oszustwem i zdradą można wyrządzić drugiej osobie oraz zniszczyć samego siebie.

Cathy i Ben tworzą idealne małżeństwo, którego można im pozazdrościć. Lecz w ich związku brakuje dziecka. Próby i starania nie przynoszą efektu, a każde niepowodzenie odsuwa ich od siebie. Choć Ben jest oddany Cathy i wspiera ją jak może, to kobieta nie jest w stanie pogodzić się z kolejnym poronieniem, a jej świat się rozpada. Odsuwa się od męża, zamyka w sobie i pogrąża się w rozpaczy. Kiedy w jej życiu pojawia się Arsen, Cathy przekracza granicę i popełnia najgorszy błąd w swoim życiu. Czy Cathy zrozumie swój błąd? Kto ucierpi w tej grze? Czy małżeństwo Cathy i Bena przetrwa?

Czytelnik ma możliwość spojrzeć na związek Bena i Cathy dzięki rozdziałom, które opisują przeszłość i teraźniejszość. Tych dwoje stworzyło idealną parę, aż ciężko uwierzyć, że taki związek jest możliwy. Rozumieją się bez słów, łączy ich miłość i pożądanie, jednak czegoś w ich związku brakuje. To sprawia, że Cathy podejmuje decyzję, która powoduje, że to wszystko przestaje istnieć. Mia Asher postarała się, aby czytelnik czuł się rozdarty między bohaterami. Gdy czytamy o przeszłości zakochujemy się w Benie, zaś gdy akcja toczy się obecnie, nie możesz oderwać się od Arsena.

Cathy podjęła decyzję. Zapomniała o mężu i małżeństwie, aby być z przystojnym i pociągającym Arsenem, który podarował jej zmysłową przyjemność. Postępowanie kobiety szokuje, gdyż wybrała pożądanie ponad prawdziwą miłość. Kłamie i oszukuje. Jej zachowanie kłoci się z moimi zasadami przez co oczywiste było, że wzbudziła we mnie niesmak, rozczarowanie i nienawiść. Co skłoniło ją do podjęcia takiej decyzji? Zwątpienie, rozpacz, brak zrozumienia ze strony ukochanej osoby, bezowocne próby starania się o dziecko. Czy to usprawiedliwia postępowanie kobiety? Arsen to zakazany owoc, a to co zakazane, jest niezwykle kuszące.

"Arsen" Mii Asher to oryginalna, porywająca serce i emocjonalna historia, która szokuje i zaskakuje. Czytelnik nienawidzi i kocha jednocześnie. Postaci wzbudzają skrajnie emocje. Raz mamy ochotę wymazać ich z kart tej historii, a z drugiej odczuwamy ogromne współczucie. Jeśli nie preferujesz historii z dużą dawką erotycznych scen, to musisz mieć to na uwadze sięgając po tę książkę. "Arsen" to historia o kłamstwie i nauce stawiania czoła konsekwencjom naszych decyzji. Najlepszą częścią tej książki był finał, który zupełnie mnie zaskoczył. Choć było to gorzko-słodkie zakończenie, to na pewno takie, na które warto było czekać.

[Adres usunięty]

Można łatwo sobie wyobrazić nasze wspaniałe życie w przyszłości, szczęśliwa rodzina kochający mąż, własny dom i duże zarobki. Jednak pomimo tej fasady zadowolenia i imitacji szczęścia coś jest nie tak. Szukamy wtedy w sobie błędu jaki popełniliśmy w przeszłości, a nawet nie zdawaliśmy sobie z tego sprawy. Wtem spostrzegamy, że wina nie leży tylko po naszej stronie. W małżeństwie pomiędzy dwojgiem zakochanych powinno być wspólne zrozumienie i przede wszystkim chęć rozmawiania o problemach. Niestety w nie wszystkich tak jest. Być może właśnie ten problem jest przyczyną tak wielu rozwodów i kłótni.

Cathy, to świeżo upieczona mężatka, której inne kobiety zazdroszczą przystojnego męża, jego dochodów i tego, że wśród tłumu innych kobiet widzi tylko swoją żonę i uważa ją za najpiękniejszy cud świata. Kilka lat po ślubie jest dla kobiety wręcz męczarnią. Jako pierwsza dostrzega, że powoli wypala się jej miłość do współmałżonka, być może jest to skutek tak wielu poronień, które miała w ciągu roku. Te wydarzenia są dla Cathy bardzo druzgocące, pierwsza utrata dziecka przyniosła gorycz i myśl – dlaczego coś takiego się stało, drugie rozerwało kobietę od środka i utwierdziło w przekonaniu, że jej ciało jest już jałowe, ponieważ już w pierwszym miesiącu poroniła. Z czasem relacje mąż – żona powoli się zacierają, przestają istnieć.

Do czasu, kiedy Cathy na swojej drodze spotyka mężczyznę, który okaże się drugą najważniejszą w jej życiu osobą. Pomiędzy tym dwojgiem szybko nawiązuje się porozumienie, zaprzyjaźniają się, Cathy wie, że w każdej chwili może zwierzyć się jemu z każdej obawy jaką posiada. Na dodatek, kiedy na nowo jest w ciąży z trzecim dzieckiem. Z jej strony więź pomiędzy nimi jak na razie jest czysto przyjacielska, jednak z punktu widzenia młodego mężczyzny zauroczonego piękną kobietą, przyjaźń zmienia się w miłość.

Książka poruszająca temat, który jest pomiędzy kobietami tematem tabu. Nikt z nas na pewno nie chce rozmawiać o naszych problemach małżeńskich, dodając do tego kwestię stracenia dziecka. Według mnie, autorka tworząc tą fabułę chciała przekazać swoje zamężne rówieśniczki jak ważna jest ciągła rozmowa pomiędzy dwojgiem ludzi, którzy zdecydowali się żyć ze sobą na dłuższą metę. Bo bez tego bardzo szybko może posypać się nasze niby szczęśliwe życie. Jednak są pewne sprawy, z którymi same nie damy sobie rady, dlatego musi minąć dużo czasu aby ktoś nas w końcu „naprawił” - tak jak w przypadku głównej bohaterki.

Bywają w naszym życiu momenty, w których nagle całkowicie się gubimy. Zatracamy gdzieś po drodze nasze marzenia, plany, nie potrafimy już patrzeć w przyszłość w ten sam sposób. Cathy zdawać by się mogło ma wszystko, o czym tylko mogłaby marzyć. Męża, który nie widzi poza nią świata, stałą pracę, finansową stabilizację i rosnące w niej nowe życie. Gdy jednak dochodzi do kolejnego już z kolei poronienia, kobieta niemal całkowicie się załamuje. Poczucie bycia gorszą, wręcz wybrakowaną sprawia, że Cathy pomału przestaje mieć nadzieję na to, że kiedykolwiek jeszcze w przyszłości zostanie matką. Cierpi na tym również jej związek, mimo zapewnień męża, że wszystko jakoś się ułoży, że istnieją inne opcje, takie jak chociażby adopcja, kobieta nie przyjmuje tego do świadomości i całkowicie zatraca się w swoim bólu. Wkrótce po tym poznaje Arsena. Młodszego, nieprzeciętnie przystojnego i zadufanego w sobie blondyna, który od pierwszego spotkania mąci jej w głowie. Czy Cathy będzie potrafiła oprzeć się jego urokowi? Czy przyjaźń, którą postanowią pomiędzy sobą zawiązać będzie w ogóle miała rację bytu?

"Nie da się igrać z ogniem i się nie sparzyć.

Ja igrałam i teraz zmieniam się w popiół.

Ale rzecz w tym, że chcę tego.

Nadal."

W pozycji tej prowadzona jest narracja pierwszoosobowa, wręcz nieoceniona jak dla mnie w romansach, co już na samym początku jest ogromnym plusem. Większość wydarzeń poznajemy bezpośrednio z perspektywy głównej bohaterki, Cathy, jednak część z nich ukazana jest również ze strony jej męża, Bena, a także samego Arsena. Dzięki temu zabiegowi jesteśmy w stanie poznać dogłębnie uczucia oraz dręczące ich wewnętrzne rozterki. Ponadto akcja dzieje się na dwóch przeplatających się płaszczyznach czasowych. Przeszłości, która przedstawia historię Cathy oraz Bena zaczynającą się pewnego deszczowego dnia oraz teraźniejszości, jedenaście lat później.

Jeżeli chodzi o głównych bohaterów... cóż, niestety nie wzbudzili we mnie zbyt wielu pozytywnych emocji. Szczególnie główna kobieca postać, która przez większą część lektury najzwyczajniej mnie irytowała. Zarozumiała, egoistyczna, nieodpowiedzialna, podła. Z pewnością jej rozpacz po stracie kolejnego dziecka była naprawdę ogromna, w żadnym stopniu nie usprawiedliwiała jednak jej narcystycznego zachowania, którego w pewnym momencie kompletnie nie byłam w stanie pojąć. Ben z kolei był zbytnio wyidealizowany, wręcz nierealny. Przystojny, bogaty, zabawny, czuły, w dodatku nie widzący świata poza własną żoną. No i Arsen, młody Bóg, którego do Cathy przyciągnęło nic innego, jak jej niedostępność. Jego zachowanie momentami było dziecinne, samolubne, nieprzemyślane, jednak szczerze? Kompletnie go za to nie obwiniam, gdyż to nie ON miał w tym układzie jakiekolwiek zobowiązania wobec drugiej osoby, był wolny, więc teoretycznie mógł robić co tylko dusza zapragnie. Byłabym naprawdę zadowolona z wykreowania tej postaci, jednak ostatecznie musiał pojawić się mały zgrzyt, a mianowicie trudna przeszłość Arsena, która miała usprawiedliwiać jego wyskoki - czyli schemat powielany niemal w każdym romansie. Jedyna postać, która wzbudziła we mnie pozytywne emocje to Amy, przyjaciółka głównej bohaterki. Zabawna, twardo stąpająca po ziemi kobieta, próbująca sprowadzić również na nią Cathy, niestety bezskutecznie.

Styl autorki był dosyć... prosty. Plusem jest fakt, że książkę tę czytało się niesamowicie szybko, te nieco ponad 500 stron pochłonęłam zaledwie w jeden wieczór, jednak brakowało mi chociażby odrobinę bardziej rozbudowanych opisów miejsc czy sytuacji. To, czego jednak nie można odmówić Asher, to niezwykłej zdolności przelewania pełnej palety emocji na papier, którymi ta pozycja była wręcz przesiąknięta. Momentami było zabawnie, słodko, ale bywały też i gorzkie chwile, wypełnione rozpaczą, złością, czystą nienawiścią. Autorka wszystkie te emocje odpowiednio wyważyła, tak że wspólnie tworzyły jedną, niesamowicie spójną i poruszającą całość. Ponadto umiejętne stopniowanie napięcia, poprzez jednoczesne ukazywanie dwóch tak bardzo różniących się miłosnych historii sprawiało, że chociaż były one dosyć schematyczne, to i tak nie mogłam oderwać się od śledzenia dalszych losów bohaterów. I kiedy nie sądziłam, że w tej książce może wydarzyć się cokolwiek więcej, epilog wprawił mnie w lekkie osłupienie i muszę przyznać, że z chęcią poznałabym kontynuację tej historii.

Podsumowując, z pewnością nie jest to niezwykle ambitna lektura, dodatkowo powiela sporo utartych w tym gatunku schematów. Jednak ładunek emocjonalny, którym wypełniona jest ta pozycja wyróżnia ją na tle innych i sprawia, że nie żałuję poświęconego jej czasu.

"Każde działanie ma konsekwencje. Nie ma znaczenia, jak bardzo chcesz uciec, czy się ukryć. Prędzej czy później to Cię dopada. Nazwij to karmą, jeśli musisz, ale wiedz, że karma jest suką".

Książka, o której było niesamowicie głośno. Książka, której reklama spoglądała na mnie z każdego możliwego miejsca, krzycząc "musisz mnie w końcu przeczytać". Książka, zachwalana jako ta, w której kipi aż od emocji, a kac książkowy utrzymuje się nawet kilka tygodni. Zatem, w Nowym Roku - uznałam, że czytelniczą przygodę rozpocznę właśnie z taką lekturą. I... Mam lekko mieszane odczucia. Ale już wyjaśniam, jak to u mnie było z tym słynnym "Arsenem"...

Ale zacznę od tego, czym ów arsen jest. Otóż arsen to pierwiastek chemiczny o dosyć silnych właściwościach, m. in. matowieje w kontakcie z powietrzem, silnie reaguje z wodą, a jego nadmiar powoduje niezwykle silne zatrucia. Zwłaszcza ten ostatni aspekt ma znaczenie, biorąc pod uwagę charakterystykę osoby, która jest tytułowym bohaterem książki. Arsen to mężczyzna, obok którego żadna kobieta nie może przejść obojętnie. To wulkan, którego erupcja wyzwala wszelkie skrywane dotąd żądze, marzenia, a plany obraca wniwecz. Nie dość, że młody, niemożliwie przystojny, nonszalancki, bogaty, to i bardzo pewny siebie, z wrodzoną zarozumiałością sięgający po to, czego dokładnie chce. Nic dziwnego - jeszcze nikt nigdy mu nie powiedział "nie", dlatego, gdy na jego drodze staje Cathy... Przestają liczyć się zasady, reguły i normy ustalające mierzalność świata.

Cathy i Ben to idealne małżeństwo. Ona pracuje w branży hotelowej, ON jest prawnikiem. Łączy ich ogromna MIŁOŚĆ - zapatrzenie w siebie, zaangażowanie, czułość, troska, ale i wielka namiętność oraz pożądanie. Perfekcyjne chwile zamieniają się jednak w koszmar. Próby starań o dziecko nie przynoszą efektu. Tzn. przynoszą, dają złudną nadzieję, by potem... Rozsypać marzenia w drobny mak. Kolejne poronienie jest dla Cathy ciosem prosto w serce. Nie może pogodzić się z tym, że prawdopodobnie nigdy nie zostanie mamą, że nie jest jej dane to, co inne kobiety mają na zawołanie. Ben mocno wspiera żonę, jest przy niej cały czas, stara się jak może, jednak Cathy zaczyna odsuwać się od niego, pragnąc przeżywać swoją tragedię w samotności. Zatraca się w pracy, gdzie poznaje syna swojego klienta - rozrywkowego Arsena, który wciąga ją w swój świat przekraczania granic...

Cała książka dzieli się na etapy (rozdziały) "Obecnie" i "Wcześniej". Czytelnik ma szansę poznać historię Cathy i Bena, od początku; zatracić się w ich ogromie MIŁOŚCI - czytając ma się wrażenie, że tak idealne pary po prostu nie istnieją. Oni rozumieją się bez słów, są dla siebie przysłowiową "połową jabłka", nie ma dla nich nic niemożliwego, pomimo upływu lat wciąż wiedzą jak wyzwolić w sobie wewnętrzny ogień. Oboje kochają się z całego serca, są dla siebie, wspierają się, a ich seks... Również jest idealny, bez dwóch zdań. Do czasu, gdy w życiu Cathy pojawia się pewny siebie, lubiący dobrą zabawę - Arsen. Dziewczyna jest dla niego zakazanym owocem, zamężna, pragnąca zajść w ciążę. A mimo to... Zaczynają się dziać rzeczy, które sprawiają, iż czytanie tej lektury stało się istnym rollercoasterem.

"Okrutna rzeczywistość zawsze do ciebie dotrze, nieważne jak szybko czy daleko będziesz uciekać. Rzeczywistość potrafi zniszczyć nadzieję i marzenia. Rzeczywistość nie gładzi cię po policzku, mówiąc, że jest z tobą. Nie, ona wali cię mocno po twarzy, przypominając, że marzenia... To marzenia".

Do samego końca nie mogłam przełamać swojej niechęci do głównej bohaterki. Ale chyba "niechęć" to i tak zbyt łagodne określenie. Po tym, co wyczyniała, narzucać się mogą dużo bardziej wymyślne epitety. Nie mogłam uwierzyć, jak można być tak podłą, wredną, okrutną, złą... Miałam ochotę rzucać książką, za każdym razem, jak tylko pochłonęłam jej kolejne strony z opisem rzeczy, które... Grrr! Fakt, może przeszkadzała mi zbyt duża ilość erotycznych rozważań; przypominało mi to Grey'a, którego nie znoszę, opisy scen seksu są liczne, nawet bardzo liczne i na pewno nie są to czułe pieszczoty. Ich wulgarny sposób przedstawienia lekko mnie odstręczał, jednak... Koniec końców mamy książkę, w której nic nie jest pewne. Pomimo mojej nienawiści wręcz do Cathy, obrzydzenia nią i jej postępowaniem - bardzo chciałam wiedzieć, jak zakończy się ta historia. I... Po prostu przepadłam. Finał mnie tak zaskoczył, tak sponiewierał mną i moim serduchem, że naprawdę nie mogę dojść do siebie. Nie spodziewałam się takiego zakończenia, chociażby w jakimś małym stopniu. Rozwaliło mnie totalnie. Emocje wzięły górę. "Arsen" faktycznie aż kipi od skrajnych wrażeń, by na końcu właśnie tak zaskoczyć. Autorka ciekawie nakreśliła główne postaci; od razu czuje się do nich sympatię, lub wręcz przeciwnie. Czytelnik może utożsamiać się z bohaterami; rwać włosy z głowy widząc ich decyzje, a później efekty danych działań, czuć gorycz, żal, niesmak, by za chwilę wpadać w euforię i poczucie nadziei, że może jednak... Że może akurat... By dotrzeć do finału, który, tak jak wspomniałam po prostu miażdży. "Arsen" jest dla kobiet, które lubią podobne historie; o nieszczęśliwych związkach, gdzie zakazany owoc wysuwa się na piedestał oczekiwań. O ostrym seksie bez zahamowań, który ma dawać zapomnienie i zabierać psychiczny ból. O zakończeniach, które wskutek różnie podjętych decyzji - mogłyby być inne. Ja polecam, to historia inna niż te, które poznałam do tej pory. Zaskakująca. Nieoczekiwana. Emocjonalna.

[Adres usunięty]

Główną bohaterką powieści jest Cathy, kobieta, która całym sercem kocha swojego męża Bena. Jak każda kobieta pragnie by mąż wspierał ją nie tylko w dobrych, ale i złych chwilach. Niestety nie dostrzega, że mąż jest przy niej w każdych z nich.

Ben to przystojny mężczyzna, czuły, kochający i troskliwy mąż. Każda kobieta mogłaby takiego pozazdrościć. Kocha swoją żonę nad życie i zrobiłby dla niej dosłownie wszystko.

On i Ona od jedenastu lat są razem. Wiodą normalne życie, choć ostatnio ich małżeństwo złapało lekki kryzys. I wtedy pojawia się on, mężczyzna któremu żadna kobieta nie może się oprzeć. Mężczyzna, który mówi to co myśli i nie owija w bawełnę. Mężczyzna, który lubi bawić się kobietami. Na imię mu Arsen.

Co się wydarzy w małżeństwie Cathy i Bena? Jaki wpływ na życie kobiety będzie miał Arsen? Do czego to wszystko doprowadzi i jak się zakończy?

Powieść toczy się dwutorowo, w chwilę obecną są wplątane wydarzenia z przeszłości, byśmy lepiej mogli zobaczyć, jak narodziła się miłość pomiędzy naszą parą. Dzięki temu lepiej poznajemy naszych bohaterów i to co nimi kierowało. Mamy wgląd w ich psychikę, możemy próbować ich zrozumieć.

Jedenaście lat w związku to szmat czasu, mogłoby się wydawać, że jak już tyle ze sobą ludzie wytrzymali to wytrzymają wszystko. A jednak, miłość nie zawsze jest szczęśliwa. Czasem pojawia się rutyna i nuda, innym razem problemy, które oddalają małżonków od siebie. Brak rozmowy i wzajemnego zrozumienia często prowadzi do zatracenia tego pięknego uczucia i powoli się spala. Jeden obwinia o to drugiego, a przecież wina zazwyczaj leży po obu stronach.

Chwila zatracenia, szalone zmysły i ten hipnotyzujący wzrok może doprowadzić nas do zguby. Doskonale przekona się o tym nasza bohaterka, której przyjdzie się zmierzyć z nie lada wyzwaniem, jakim jest miłość do dwóch mężczyzn? Ale czy można kochać dwóch mężczyzn jednocześnie? Co zrobić w takim przypadku?

Podejmowanie decyzji to najtrudniejsza rzecz w naszym życiu. Może nie tyle najtrudniejsza. Najtrudniejsze jest podejmowanie tej właściwej decyzji. Tylko skąd mamy mieć pewność czy podejmujemy tę właściwą? Człowiek uczy się na własnych błędach, czasem musi jednak zapłacić za to zbyt wysoką cenę.

Mia Asher wyzwoliła we mnie ogrom emocji, były chwile rozczarowania, niezrozumienia i pytań: dlaczego? Nie zabrakło również gorących chwil uniesienia, gdyż sceny erotyczne wręcz ociekały seksapilem. Czytając powieść odkładałam ją tylko na chwilę, w sytuacji kiedy musiałam skorzystać z toalety. A kiedy dobrnęłam do końca, było mi smutno, iż muszę rozstać się z bohaterami. Gdyby przyszło mi wybrać pomiędzy Benem, a Arsenem, bez wątpienia wybrałabym Bena. To ON od początku zawojował moim sercem i pozostał w nim już do końca. Arsen nie traktował poważnie otaczającego go świata, zachowywał się jak rozwydrzony dzieciak. Co do Cathy, momentami byłam zirytowana jej bezmyślnym postępowaniem, odtrącaniem bliskich i pochopnymi decyzjami, nie zżyłam się z nią tak bardzo jak z jej mężem.

Książka nie jest przewidywalna, co bardzo mnie ucieszyło. Tyle się teraz czyta książek, w których bez problemu można przewidzieć co się stanie. Tutaj tak nie było. A zakończenie? Kompletnie takiego się nie spodziewałam. Nie jestem nim jakoś specjalnie zachwycona, ale również i nie rozczarowana.

Jedyne co mnie przeraziło to okropna ilość literówek w książce. To, aż razi w oczy. Korekta mogłaby być lepsza.

Arsen to gorąca opowieść o kobiecie i jej o miłości do dwóch mężczyzn, o skomplikowanych wyborach i przyjmowaniem ich konsekwencji. To opowieść o tym, do czego może zaprowadzić nas chwila zapomnienia i brak wzajemnej komunikacji. Zachęcam do przeczytania.

BEZPIECZEŃSTWO vs NIEPEWNOŚĆ

Troskliwy, dobry do potęgi, namiętny i czuły mąż vs dziki, nieujarzmiony kochanek. Wybór okazuje się trudniejszy, niż przypuszczała. Cathy, która darzyła swojego Bena tak ogromną miłością, teraz stawia pod wielkim znakiem zapytania ich małżeństwo. A wszystko przez porywy namiętności i Arsena, który hipnotyzuje, kusi, a zarazem zabija ją brutalną szczerością dotyczącą jej życia. Paleta postaci, spośród których każda ma możliwość zabrania głosu dzięki pierwszoosobowej narracji, stawia na pierwszym miejscu balansującą na krawędzi kobietę. To niesamowite, jak umiejętnie autorka zobrazowała jej zawahania, myśli, kolejne etapy uruchamiające lawinę zmian. Niezaznajomiona z jej przypadkiem już z góry spisałabym ją na straty w stu procentach potępiając. Ta historia jest jednak inna. Inna, bo warta rozpatrzenia, zastanowienia, poznania.

O MIŁOŚCI NIESZCZĘŚLIWEJ

Historia o miłości, głównie tej nieszczęśliwej, ale poniekąd i o tej spełnionej. Wspomnienia prozaicznych, a napełniających radością chwil przeszłości mieszają się tutaj z obrazem naznaczonej grzechem teraźniejszości, wcale nie tak czarno-białej, jakby się mogło wydawać. Tuż obok dojrzałości i stabilności kroczy pożądanie – wcale nieograniczone do przelotnych zabaw, a rozwijające się w coś bardziej zaawansowanego. Ktoś w tym trójkącie będzie musiał cierpieć. Kto? Ano o tym musicie przekonać się sami, a podpowiem, że Mia Asher trzyma w niepewności do samego końca.

EMOCJE

Nie ma tutaj wartkiej akcji, która co rusz trzęsie losami bohaterów. Są za to emocje, nawarstwiające się i etapowo dokonujące zmian. To wystarcza, by zaangażować się w tę historię. Niepoprawną moralnie, trudną do osądzenia, niesprawiedliwą i bez dwóch zdań namiętną. Opowieść o tym, że czasami nie tak łatwo kierować własnymi decyzjami.

PODSUMOWANIE

Oryginalny pomysł w połączeniu z przystępnym i poprawnym stylem Mii Asher daje w efekcie kawałek dobrej literatury, odbiegającej od schematu, a jednak rozpalającej jak typowy erotyk. Nie nazwałabym tej historii romantyczną, raczej trudną, na pewno pełną pożądania, choć grającą na emocjach w sposób niespójny, jakby nagle ktoś pomieszał tutaj nuty wielu melodii. I choć nie popieram wszystkich wyborów bohaterki, zachęcam do tego, by się z nimi zapoznać. Ciekawe doświadczenie, zaskakująco pobudzające do refleksji. Ja z pewnością chętnie sięgnę po kolejne powieści tej autorki.

[Adres usunięty]

Ben i Cathy to jedno z tych idealnych małżeństw, któremu do pełni szczęścia brakuje już tylko dziecka. Niestety okrutny los postanowił dotkliwie zakpić z ich szczęścia nie dając im upragnionego potomka. Zdruzgotana kolejnym poronieniem Catherina zaczyna oddalać się coraz bardziej od ukochanego. Wszystko pogarsza się jeszcze bardziej kiedy na jej drodze staje młody bóg o imieniu Arsen... Czy miłość Bena i Cathy przetrwa tą ciężką próbę?

„Gdy patrzyłem, jak odchodzisz, zabierając ze sobą wszystkie moje niespełnione marzenia, sny, które jeszcze się nie ziściły, czułem w sercu każdą uncję miłości, jaką do ciebie żywiłem, i byłem tego wszystkiego świadom… gdy patrzyłem, jak odchodzisz. Ale ty też to wiedziałaś, bo zabrałaś moje serce ze sobą.”

Czegoś takiego jeszcze nie czytałam. „Arsen” totalnie mnie zaskoczył. Żadna książką do tej pory nie grała tak bardzo na moich emocjach. Czytając jej opis miałam wrażenie, że będzie to kolejny przewidywalny romans z trójkątem miłosnym w tle – i choć faktycznie przez jedną trzecią książki tak było, to jednak dalsze wydarzenie niesamowicie mnie zaskoczyły. Ta historia według mnie to emocjonalny roller-coaster! Mia Asher sprawiła, że czytając „Arsena” doświadczyłam chyba wszystkich możliwych emocji. Autorka w naprawdę mistrzowski sposób pokazała co może się wydarzyć, kiedy zabraknie szczerej rozmowy nawet w najszczęśliwszym związku.

„Każde działanie ma konsekwencje. Nie ma znaczenia, jak bardzo chcesz uciec, czy się ukryć. Prędzej czy później to Cię dopada. Nazwij to karmą, jeśli musisz, ale wiedz, że karma jest suką.”

Nikogo z czytających już tą pozycję zapewne nie zdziwię mówiąc, że mam mieszane odczucia co do głównej bohaterki. Zaskoczyło mnie bardzo to, że autorka postanowiła uczynić z Cathy tak egoistyczną, niedojrzałą i irytującą osobę. Nie potrafiłam w ogóle zrozumieć motywów nią kierujących. Naprawdę nigdy jeszcze tak nie miałam, że jednocześnie chciałabym udusić bohaterką i przytulić ją za cierpienia jakie doświadczyła. Catherina to ewidentnie jedna z tych postaci, których od początku się nie lubi, a z czasem wręcz nienawidzi.

Arsen również nie wywarł na mnie zbyt dobrego wrażenia. Asher wykreowała go na istne bożyszcze, które zawsze dostaje to czego pragnie. W książce wszystkie kobiety rozpływały się nad jego wspaniałością, jednak mnie ani trochę nie oczarował.

Bena polubiłam za to od samego początku. To mądry, kochający i wyrozumiały mężczyzna, który popełnia błędy jak każdy, ale potrafi wyciągnąć z nich wnioski. Bez wątpienia każda kobieta marzy o taki mężu.

W „Arsenie” oprócz głównej bohaterki drażniła mnie jeszcze jedna rzecz. Mianowicie mówiąc mam namyśli zbyt dużą ilość erotyzmu tutaj zawartego. Zdaje sobie sprawę, że jest ona nieodłącznym elementem tego gatunku jednak odniosłam wrażenie, że Cathy i Arsen myślą tylko o tym. Na początku odczuwałam z tego powodu drobny przesyt, ale z czasem stawałam się coraz bardziej zniesmaczona, aż w końcu po prostu zaczęło mnie to irytować. Uważam, że ta historia zyskałaby bardziej na odbiorze, gdyby w tej kwestii autorka zachowała większy umiar.

„Okrutna rzeczywistość zawsze do ciebie dotrze, nieważne jak szybko czy daleko będziesz uciekać. Rzeczywistość potrafi zniszczyć nadzieję i marzenia. Rzeczywistość nie gładzi cię po policzku, mówiąc, że jest z tobą. Nie, ona wali cię mocno po twarzy, przypominając, że marzenia... to marzenia.”

Jeśli szukacie książki innej niż wszystkie to gorąco polecam Wam „Arsen”. Drugiej tak dobrej, nieprzewidywalnej i kontrowersyjnej historii prędko możecie nie znaleźć. Mia Asher naprawdę się postarała by o jej książce długo nie można było zapomnieć.

Aleksandra

Szukaj mnie na:

[Adres usunięty]

[Adres usunięty]

„Wystarczyło jedno spojrzenie…

Jestem oszustką.

Jestem kłamczuchą.

Moje życie to jeden wielki bałagan.

Kocham mężczyznę.

Nie, kocham dwóch mężczyzn…

Tak sądzę.

Jeden z nich odwzajemnia to uczucie. Drugi sprawia, że płonę.

Jeden jest moją opoką. Drugi – kryptonitem.

Jestem załamana, zagubiona i zniesmaczona samą sobą.

Ale nie potrafię się powstrzymać. Oto moja historia.

Opowieść o mojej nieszczęśliwej miłości.”

Recenzję tej powieści miałam sobie zostawić na później, ale postanowiłam, że napiszę ją zaraz po skończeniu lektury, by moje emocje zbytnio nie opadły, a uwierzcie mi na słowo, że one cały czas krążą w mojej głowie, bo niełatwo zapomnieć o takiej książce i tym, co czułam, gdy ją czytałam. Od razu Was ostrzegę, że tę książkę najlepiej czytać, po wypiciu kubka melisy, zażyciu kilku tabletek relanium, bądź wypiciu sporej dawki alkoholu. Naprawdę jest to niezbędne, by utrzymać emocje na wodzy. Sama nie raz chciałam rzucić książką o ścianę, a najlepiej, gdybym znalazła się w jej środku i nakopała głównej bohaterce do [motyla nóżka], bo to właśnie ona była zapalnikiem wszystkich złych emocji, które odczuwałam.

„Nie zakochałam się tak po prostu. Chwyciłam miłość za rogi, a potem poniosłam spektakularną klęskę.”

Chylę czoła przed Mią Asher za kreację bohaterów, bo naprawdę niełatwo jest stworzyć tak wiarygodne i prawdziwe postacie, które różnią się od siebie diametralnie. Niełatwo jest także stworzyć główną bohaterkę, w taki sposób, by nie móc jej polubić, ale Cathy się nie lubi, ją się nienawidzi. To kobieta, która wywołała we mnie same negatywne emocje... złość, wściekłość i w ogóle nie potrafiłam jej współczuć, ja wręcz, czekałam na to, by życie dało jej w kość, by dało jej popalić. Pod jej adresem rzucałam wiele obraźliwych komentarzy, bo niestety była dla mnie wredną zapatrzoną w siebie suką, która robiła wszystko, tylko by jej było dobrze. Nie mogłam zrozumieć, jak mogła tak postąpić wobec męża, który gdyby tylko chciała, skradłby dla niej gwiazdkę z nieba. Nie myślcie jednak, że Ben był chodzącym ideałem. Nie, tak nie było, miał ON tak samo wady jak wielu z nas.

„Miłość nie powinna ranić. Miłość powinna leczyć, być ucieczką od nieszczęścia, sprawiać, by [motyla nóżka] życie było coś warte. Ale gdy patrzę na swoją żonę, wiem, że to wszystko [motyla nóżka].

Miłość może zniszczyć.

Miłość może pogrzebać cię żywcem w trumnie pełnej bólu i rozpaczy, odebrać ci oddech, odebrać wolę życia.”

No i na koniec Arsen, młody chłopak, z którym mam ogromny problem, bo już na samym początku przypięłam mu łatkę playboya i bogatego chłoptasia, który wykorzystywał swój urok, czar i pieniądze, by zaciągać dziewczyny do łóżka. Niestety zakończenie książki ukazało, go zupełnie innym świetle i moje całe wyobrażenie o nim pękło jak bańka mydlana.

Jeżeli miałabym tę książkę określić tylko jednym słowem, to brzmiałoby ono GENIALNA. To taka książka, która pochłania bez reszty, hipnotyzuje i nie pozwala o sobie zapomnieć. Mówi się, że dobrą książkę poznaje się po emocjach, tych złych i tych dobrych, a tutaj Wam tego nie zabraknie. Ja czułam wściekłość, żal, smutek i naprawdę nie potrafiłam pogodzić się z wyborami Cathy. Przyznam się też Wam do tego, że popłakałam się, czytając tę historię, płakałam nad losem Bena, który został tak mocno skrzywdzony przez osobę, która była dla niego całym światem. Bez wątpienia jest to piękna historia, ale i smutna, która daje dużo do myślenia, bo to co spotkało tę trójkę bohaterów, dotyka wielu ludzi na całym świecie, bo zdrada istniała, istnieje i będzie istnieć nadal...

„Cathy.

Moja przyszłość, teraźniejszość i przyszłość – moja wieczność.

A przynajmniej tak myślałem.”

Polecam Wam tę powieść z całego serca. To historia, którą pokochacie, albo znienawidzicie, wybór należy do Was, ale na pewno o niej nie zapomnicie.

„Każdy czyn ma swoje konsekwencje. Nieważne, czy będzie się próbowało przed nimi uciec. W końcu i tak nas dopadną.”

Na sam koniec napiszę Wam jeszcze tylko, że to książka, która jest bardzo nieprzewidywalna i naprawdę ciężko domyślić się, co znajdzie się na kolejnej stronie, a tym bardziej jakie będzie zakończenie.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Szósty Zmysł.

Premiera: 15.11.2017

''Miłość jest nieskończona.

Nie ma początku ani końca.

Nie ma punktu wyjścia, nie ma mety.

Miłość po prostu jest.

Miłość się rodzi, rośnie, dojrzewa, a czasem umiera.

Ale wspomnienia pozostają z tobą do ostatnich godzin, w których oddychasz.

Można się zakochać, można się odkochać.

Ale pokochasz ponownie.

Zawsze.''

Spotkanie Cathy i Ben było piękne i mogłoby być inspiracją dla filmów romantycznych. Spotkali się na lotnisku, wśród strug deszczu. Pierwsze spojrzenie w oczy, rozmowa, śmiech i w końcu pocałunek, który rozpalił iskry. Cathy była szczęśliwa. Ben był przystojny, wiele dziewczyn się za nim oglądało, ale ON chciał tylko ją. Widział tylko ją. Od chodzenia, przeszli do małżeństwa. Wspólne mieszkanie, starania się o dziecko. Wydawało im się, że ich miłość jest wystarczająco silna, aby przetrwać wszystko. Jednak pierwsze poronienie Cathy, potem drugie i trzecie złamały ją. Ból i cierpienie przesłoniły ich wspólne, szczęśliwe dni. W Cathy została pustka, która wciąż rozżalała się bólem. Kobieta rzuciła się w wir pracy, z każdym dniem coraz bardziej oddalając się od Bena. Podczas kolejnego zlecenia poznaje Arsena - kobieciarza o niezwykle niebieskich oczach. Mężczyzna daje jej ukojenie i ucieczkę od problemów. Jednak czy będzie to warte swojej ceny?

“Arsen” to kolejna książka, której nie potrafię przypisać skali. Jest mocna. To historia dla ludzi o mocnych nerwach, którzy w każdej sytuacji potrafią zachować obiektywizm. Mi było trudno - uwierzcie. Nie chcę za bardzo Wam spoilerować, chociaż wierzę, że pewnie sporo osób zdążyło już to zrobić. Więc nie będę się rozpisywać.

Postać Cathy i Arsena możecie polubić albo nie. Możecie szukać dla nich usprawiedliwienia albo ich potępić. Ja miałam tak wiele różnych, sprzecznych ze sobą emocji. Byłam wściekła, smutna, zrozpaczona. Ta książka złamała mi serce. Z powodu bólu, który Cathy odczuwała z każdym poronieniem. Z tym, że cierpiała, bo nie mogła otrzymać tego czego pragnęła. Jednak głównie z powodu Bena - najlepszej i najbardziej poczciwej postaci w tej książce, bo go nie da się nie kochać. Moje serce było rozdarte z jego powodu i uwierzcie - rozpłakałam się.

“Arsen” pokazuje, że o małżeństwo trzeba dbać. Każdego dnia. Nie tylko pięknymi słowami i gestami, lecz przede wszystkim szczerością i rozmową, które sprawiają, że związek opiera się na mocnych fundamentach. Nie oszukujmy się - sama miłość nie wystarczy, kiedy nie potrafimy ze sobą rozmawiać, kiedy odsuwamy się i udajemy, że wszystko jest w porządku, chociaż nie jest. To tylko coraz bardziej pogłębia przepaść. Wiele związków miałoby szansę przetrwać gdyby ludzie potrafili ze sobą rozmawiać. Brak jej coraz bardziej od siebie oddala.

''Arsen'' to książka wielu emocji. Będziecie ją kochać i nienawidzić, płakać i mieć ochotę rzucić nią o ziemię. Jednak jest bardzo warta przeczytania! Roztrzęsie Wami, ale i scali Wasze serce. Ta książka pokazuje konsekwencję błędów, które popełniamy, ale również nadzieję na to, że może być lepiej.

Patrząc z boku na samą postać Catherine, można ocenić ją całkiem negatywnie, ponieważ wykreowana została na kobietę, która ma prawie wszystko – cudownego męża, który ją kocha, pieniądze, dobrą pracę, jednak do pełni szczęścia człowiekowi zawsze czegoś brak. W tym przypadku Cathy zostaje dotknięta przez los w ujmujący kobiecie sposób. Z każdą kolejną porażką zamyka się na świat coraz bardziej i w końcu szuka pocieszenia tam, gdzie teoretycznie nie powinna i doskonale zdaje sobie z tego sprawę. Wielokrotnie decyzje, które podejmowała, wywoływały we mnie negatywne uczucia, irytowało mnie jej zachowanie i postawa, którą reprezentowała, jednak patrząc na całokształt historii, nie wiem, czy jeśli Catherine zostałaby wykreowana w inny sposób, to cała reszta miałaby sens. I właśnie dlatego ją znosiłam – chociaż potępiałam jej myślenie. Mimo wszystko, musiała być kontrastem dla swojego wymarzonego, idealnego męża.

„Życie bez miłości, bez gonienia za marzeniami nic nie znaczy. Nic. Jest smutną, pieprzoną pustą skorupą, Catherine. Łatwo jest pogrążyć się w ciemności, pozwolić się jej stłamsić, pochłonąć w całości, oślepić. Ale musisz walczyć”

Postać Arsena w jednych może wzbudzić uczucia pozytywne, drugich może ON również irytować. Został wystylizowany schematycznie, bo na bogatego, zepsutego dzieciaka (facetem bym go nie nazwała), który za wszelką cenę musi dopiąć swego. Jego kreacja również ma swoje drugie dno, ale jakoś do mnie nie przemówiło specjalnie, ponieważ bohater sam w sobie jest bardzo przewidywalny jak i sama historia.

Całość składa się z rozdziałów pisanych z perspektywy Cathy, Arsena i Bena oraz podzielonych na Obecnie i Wcześniej. Dzięki temu możemy równolegle poznać dwie historie miłosne i spróbować zrozumieć tok myślenia Catherine. Uważam jednak, że ucieczka od problemów, na którą zdecydowała się bohaterka, nigdy nie jest rozwiązaniem, nieważne jakie by one były. Moim zdaniem Mia Asher z premedytacją stworzyła taką, a nie inną historię. Jest to obraz tego, co kontrowersyjne i fałszywe, a co za tym idzie – głośne. O tym się mówi, tacy ludzie są na językach innych, człowiek jest spragniony takiej sensacji, to i książka się sprzeda. Jeśli jesteście spragnieni takiej fabuły, sięgnijcie – dwa lub trzy wieczory będziecie mieć z głowy.

Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu Szósty Zmysł!

[Adres usunięty]

[Adres usunięty]

Nigdy bym nie przypuszczała, że w przeciągu kilkuset stron lektury mój nastrój będzie się tak bardzo zmieniał, a w przeciągu kilkudziesięciu kartek od smutku i współczucia przejdę do pogardy. Autora ma niezwykły sposób grania na emocjach czytelnika, a jednocześnie przedstawia wydarzenia w taki sposób, że żaden bohater nie wydaje się do końca zły, a jedynie popełnia błędy w wyborach.

Po raz pierwszy czytałam o temacie, który wywołuje publiczne oburzenie, a ja rozumiałam jego różne odcienie. Oczywiście pewne postacie zyskiwały więcej mojej sympatii niż inne. Szczególnie Ben, który okazał się wspaniałym mężczyzną i przyjacielem wzbudził we mnie dużo emocji. Jednocześnie Cathy, mimo bardzo kontrowersyjnych wyborów nie pozwoliła się jednoznacznie potępić. Były pewne kwestie, które popchnęły ją do konkretnych działań.

"Arsen" to podobno najbardziej kontrowersyjna książka tego roku. Muszę się zgodzić z tym stwierdzeniem. Temat zdrady, pokazany z tak wielu perspektyw, przedstawiający motywy, szaleństwo, rozpacz i złamanie drugiej osoby... Nigdy tak dogłębnie nie wchodziłam w psychikę osoby, która posunęła się do tego kroku. Nigdy nie widziałam jak brzydzi się ona sama sobą. Tak wiele emocji, które jest w tej książce i które ona wywołuje sprawia, że jest to niezwykła lektura.

Marzycie o książce pełnej emocji? Wzbudzającej śmiech, łzy i prawdziwą nienawiść? Oto propozycja dla Was - "Arsen" to pierwsza książka od lat, przy której napsułam sobie mnóstwo nerwów.

Nie oznacza to jednak, że powieść była zła. Wręcz przeciwnie! O lepszą nie mogłabym prosić. Bywa jednak tak, że działania bohaterów wpływają na nas w sposób bardzo emocjonalny, szczególnie gdy nie działają oni po naszej myśli. Cathy, główna bohaterka niemal co stronę wyprowadzała mnie z równowagi i dałabym wszystko by móc nią nieźle potrząsnąć. Mimo dojrzałego wieku w głowie miała mniej niż najbardziej niedojrzała nastolatka i chciałabym obrazić się na autorkę za wykreowanie tak negatywnej postaci, ale gdyby nie Cathy - ta powieść nie byłaby taka dobra.

Historia rozpoczyna się miłością jak z bajki. Dziewczyna wpada na chłopaka, który szybko skrada jej serce. Razem z Benem decydują się na stworzenie rodziny i po latach wzajemnej znajomości biorą ślub. Ben to cudowny człowiek, całkowite przeciwieństwo Cathy. Jedna z lepszych męskich kreacji trafiła pechowo w sam środek chorej relacji z kobietą rozchwianą emocjonalnie. Decydując się na powiększenie rodziny nie mają szczęścia - kolejne poronienia jednoznacznie sygnalizują, że nie jest im dane szczęście w większym gronie. Tylko czy to powód do decyzji jaką podejmuje Cathy?

Powieść Mii Asher to romans z trójkątem miłosnym. Cathy i Ben odchodzą w niepamięć gdy na horyzoncie pojawia się Arsen. Młody, piękny i bogaty wydaje się ideałem mężczyzny. Nic więc dziwnego, że rozgoryczona przez życie Cathy decyduje się na przyjaźń z nim a w późniejszym efekcie - związek. Tylko w tym wszystkim pokrzywdzony jest Ben, który z miejsca łapie kontakt z czytelnikiem i szybko do siebie przekonuje. Nic więc dziwnego, że już od pierwszych stron powieść naszpikowana jest emocjami gotowymi do wybuchu. Śmiech miesza się ze łzami, a nadzieja - z gorzkim rozczarowaniem, ale to nie jedyne uczucie kłębiące się w czytelniku podczas lektury. Trudno wymienić je wszystkie, bo od tego niemal kręci się w głowie. Nigdy nie przypuszczałabym, że typowa kobieca powieść o miłości może tak mocno namieszać w głowie czytelnika.

Nie mam zarzutów wobec twórczości autorki. Jestem zła, że powołała do życia Cathy, ale widząc kreację wszystkich bohaterów wiem, że było to konieczne. W dodatku zestaw indywidualnych cech jakimi obdarzyła wszystkie swoje postacie mówi jasno: wiem co robię, a kontrast musiał pozostać dla zachowania równowagi w przyrodzie. Przygotujcie się zatem na powieść wyjątkową, mocną i bardzo zaskakującą. Pod ręką warto przygotować pudełko chusteczek, bo będą one na pewno potrzebne. Szczególnie w przypadku finału jakiego kompletnie się nie spodziewałam!