To ogromny zaszczyt móc prezentować dorobek naukowy w dziedzinie pedagogiki osoby tak zasłużonej i najzupełniej wybitnej jak śp. Profesor Elżbieta Zawacka. Czynię to z tym większą przyjemnością, że jest to dorobek niebagatelny i nade wszystko pionierski. Czynię to ze smutkiem, bo niedawno wszak odeszła. Po raz kolejny na naszym wydziale stróżem pamięci okazał się prof. Ryszard Borowicz. To on zorganizował to spotkanie i on konsekwentnie dba o szacunek dla Wielkich, którzy nas opuścili. Pedagogika jest nauką wyrastającą z osoby. Tutaj właśnie dochodzą do głosu doświadczenia i przekonania życiowe twórców teorii i koncepcji pedagogicznych.
Pedagogika jest dyscypliną opartą na konkretnych osobowościach, na intelektualnych liderach. Charakteryzując naukowy dorobek w pedagogice, siłą rzeczy, czy chcemy czy też nie, czy jest to metodologicznie poprawne czy też niedoskonałe, w gruncie rzeczy rysujemy wizerunek osoby, która może być olbrzymem lub karłem. O tym jednak nie przesądzają ani liczby wydrukowanych stron, ani zajmowane wcześniej stanowiska. Tutaj kryterium jest myśl, najdziwniejsza i najbardziej ulotna ludzka kreacja.