Czekałam na ciebie

Jeżeli chodzi o moje podejście do debiutów literackich to nie jest ono zbyt mocno wygórowane. Jak to też bywa często i gęsto wśród pierwszych książek jedne wypadają lepiej niż inne. Oczywistym jest, że wolimy czytać te bardziej udane debiuty.

Cieszę się, że w tym przypadku mogłam miło spędzić czas, przy całkiem udanym debiucie naszej autorki.

Nie ukrywam, że na początku ciężko było mi wczuć się w historię. Wydawała mi się sztuczna i nie prawdziwa. Cieszę się, że czytałam ją dalej i dałam jej szansę.

Historię poznajemy z punktu widzenia Pauliny, która jest redaktorką i zastępcą prezesa w piśmie kobiecym. Jest też zadeklarowaną singielką, bo jeszcze żaden mężczyzna nie wywołał w niej takiej burzy emocjonalnej jaką ona by chciała. Nasza bohaterka ma względnie spokojne życie, kochających rodziców, cudowną przyjaciółkę, która jest jej tak bliska jak siostra, fajnych współpracowników (co wcale nie jest takie oczywiste).

Więcej na: [Adres usunięty]

Ojej, jestem w lekkim szoku, bo nie spodziewałam się, że ta książka będzie aż tak dobra! To zdecydowanie lekka obyczajówka na ostatnie dni wakacji, ale jaka wartościowa, pomysłowa, ile refleksji nam przekazuje... Okey, może nie jest to powieść najwybitniejsza, ale trzeba zauważyć, że ma to coś!

Bardzo podobał mi się fakt, w jaki sposób ta książka została nam opisana i przedstawiona. Nie zawiera ona żadnych zbędnych opisów czy braku logiki w fabule. A to jest dla mnie ogromnym plusem, bo nie ukrywajmy teraz bardzo często się to zdarza. Co można rzec więcej? Ta książka była po prostu piękna, jedyna w swoim rodzaju, barwna i kolorowa niczym ptak.

Dla kogo? Zdecydowanie da kobiet, które uwielbiają literaturę polską, typu Agata Przybyłek, coś w ten deseń.

Cała ta fabuła jest niczym w porównaniu do koncówki książki! To w jaki sposób Autorka przedstawiła nam zakończenie, może nas przyprawić o zawrót głowy! Na szczęście wiem, że będzie druga część!

Paulina to singielka, która prowadzi spokojne życie. Ma kochających rodziców, fajną pracę, koleżanki. Jest szczęśliwa, bo nie ma problemów z mężczyznami, nie musi się z nimi użerać i cierpieć przez nich tak jak jej koleżanki z pracy. Jednak Paulina gdzieś tam skrycie marzy o prawdziwej miłości.

Jednak w pewnym momencie jej życia, pojawia się jej była miłość, jeszcze z lat szkolnych, nijaki Igor Gradecki. Czy uda się takiemu przystojniakowi jak on, wywrócić życie Pauliny do góry nogami?

Kiedy pierwsza, wielka miłość się kończy zazwyczaj zostają po niej setki zapisanych stron w pamiętniku, walentynkowe kartki, pluszowe misie i wspomnienia. Jednak to uczucie lubi powracać po latach i to w najmniej odpowiednim momencie naszego życia. Wówczas stajemy przed ogromnym dylematem: zaryzykować i dać się ponieść odradzającemu się uczuciu, czy brnąć dalej w swoim poukładanym już życiu? Wybór nigdy nie jest prosty.

Historia zawarta w tej książce zaczyna się dość banalnie. Z każdą kolejną kartą przekonasz się jednak, że bardzo trudno się od niej oderwać, gdyż opowiada o uczuciach, wspomnieniach, błędach z przeszłości i wstydliwych rodzinnych sekretach. Mówi także o przebaczeniu i namiętnościach tlących się w sercu przez długie lata.

Ciepła, pogodna opowieść, w której jednak nie brakuje sytuacji trudnych i dramatycznych.

Szybka akcja, nieoczekiwane zwroty akcji  sprawiają, że książkę czyta się jednym tchem, będąc wciąż zaskoczonym.

To pozycja idealna na letnie wieczory i warta zarwania nocy. Wciągająca, niezwykła historia, która na dłużej zostaje w pamięci. Lektura jest lekka i przyjemna, choć może też wzruszyć te bardziej wrażliwe serduszka. Szczerze polecam bez względu na wiek.

Paulina ma przy sobie wszystko co potrzebne jest jej do szczęścia. Wspaniałych rodziców i przyjaciółkę, na której zawsze może polegać i pracę w redakcji. Jedyne czego brak w jej życiu, to miłość. Uczucie, które sprawia, że kochasz i jesteś kochanym za razem.

Pewnego dnia do zespołu dołącza nowa osoba, która ma zastąpić jej szefa. Jest to Igor Gradecki, w którym kochała się niegdyś Paulina. Od tamtego czasu jednak sporo się zmieniła i znacznie wypiękniała, w związku z czym jej dawny ulubieniec jej nie poznaje. Wydawałoby się, że to idealne rozwiązanie dla obu.

Igor jednak zmieni życie Pauliny i wywróci je o całe 180* 😉

Bardzo przyjemna, lekka i urocza pozycja, idealna na letnie wieczory! Nie jest to może książka wyróżniająca się czymś szczególnym. Można by rzec, że jest takich pełno. Jednak sama fabuła sprawia, że robi się ciepło na sercu, a życie bohaterów możnaby przenieść w realne czasy. Jako debiut @magdalenakrauzeautor książka jest świetna! Przepełniona nadzieją i zbiegiem różnych zabawnych wydarzeń. "Czekałam na ciebie" należy do książek, których się nie odkłada, kiedy zacznie się je czytać. Trzeba po prostu skończyć 😊. A zakończenie .... Ja ....szczerze czytałam kilka razy ostatnie trzy strony i przewracałam następna kartkę w poszukiwaniu kontynuacji 😅. Tak się nie kończy książek! Byłam mile zaskoczona, wkurzona i sfrustrowana za razem! Najchętniej już teraz sięgnęła bym po kolejną część, bo zakończenie powieści nie daje mi spać po nocach!

Polecam bardzo serdecznie!

Boli mnie trochę, gdy oceniam książkę 5/10, jednak określenie "przeciętna" bardzo dobrze opisuje całą historię. "Czekałam na ciebie" to książka, po którą sięgniecie raz, spędzicie z nią miły wieczór, ale po czasie na pewno o niej zapomnicie.

Bohaterowie byli dobrze wykreowani i ciekawie czytało się o ich życiu. Były momenty, w których nawet się zaśmiałam. Trochę irytowało mnie jednak to, że główna bohaterka jak zwykle nie mogła od razu zgodzić się na związek, tylko miała różne wymówki, a jedną z nich była oczywiście przeszłość. Przynajmniej obiekt jej westchnień mocno się o nią starał, przez co było mi miło na serduszku.

„Czekałam na ciebie” to książka autorstwa Magdaleny Krauze, która jest bardzo udanym jej debiutem. Autorka pokazała nam świat pełen miłości, przyjaźni, ciepła rodzinnego domu oraz walki o własne szczęście. Wprowadzając do tego świata zwykłe życiowe problemy, które zdarzyć mogą się każdemu z nas, jak choroba czy przemoc domowa stworzyła realne tło dla całej tej historii. Każdy z nas odnaleźć może cząstkę siebie w tej opowieści. Książka dostarczyła mi emocjonalnego naładowania, które uchwyciło moje serce. „Czekałam na ciebie” to wyjątkowa powieść, która pokazuje, że czasami warto jest uzbroić się w cierpliwość i poczekać.

Autorka złapała mnie w sidła swej historii, stworzyła niezwykle chwytliwą, oryginalną i wciągająca książkę która porywa w życie jej bohaterów od pierwszych stron. Byłam całkowicie zadurzona w tej opowieści i tak pozostało do samego zakończenia, o którym nawet nie będę wspominać, gdyż powaliło na kolana i z niecierpliwością czekam na więcej.

Książka skupia się głównie na życiu, troskach i problemach Pauliny. Spełniona zawodowo 28-latka mająca kochających rodziców, którzy zrobiliby dla niej wszystko, przyjaciółkę, która jest dla niej jak siostra. Wiedzie szczęśliwe i poukładane życie. Jednak czegoś w tym życiu jej brakuje a dokładniej kogoś. Dziewczyna zaczyna odczuwać samotność, wracając co wieczór do pustego mieszkania, gdzie nikt na nią nie czeka, odczuwa brak kogoś bliskiego. Brakuje jej tego jedynego, który wypełni ostatni kawałek w jej sercu. Wszystko zaczyna się zmieniać gdy przypadkowo w drodze do pracy wpada na nieznajomego mężczyznę. Jedno spojrzenie i wszystkie uczucia, które zakorzenione były gdzieś głęboko w jej sercu zaczynają wypływać na powierzchnię. Do Pauliny zaczynają powracać uczucia sprzed lat. Na jej drodze staje bowiem Igor, jej niespełniona miłość z czasów licealnych, osoba, której kiedyś była zupełnie obojętna. Mężczyzna wywróci życie kobiety do góry nogami, i już nic nie będzie takie samo jak dawniej. Ich romans jest powolny i tak intensywny, jak skomplikowany. Czy dziewczyna ma szansę na szczęście i wymarzoną miłość? Jakie zmiany w jej życiu przyniesie jej los? Tego musicie dowiedzieć się sami, do czego bardzo Was zachęcam.

Debiutancka powieść Magdaleny to kawał dobrze wykonanej przez nią pracy, w którą musiała włożyć całe swoje serce. Pokochałam wszystko w tej powieści, od bohaterów po całą fabułę. Romanse, teksty, flirty, napięcie, problemy, zachwyt, miłość, samotność, tęsknota. I o wiele, wiele więcej. Silnie emocjonalna więź, jaką połączyła dwójkę głównych bohaterów była tak cudowna, że wyczuć można w każdym ich zetknięciu.

Były chwile, które sprawiły że na mojej twarzy pojawiał się uśmiech, były momenty, które łapały mnie za serce i wzruszały. Było wszystko to czego oczekuje od takiej książki. Ta powieść miała dosłownie wszystko to, co pozwala mi w pełni połączyć się z historią do tego stopnia, że oddycham jej słowami a pod koniec jestem zupełnie bez tchu.

Autorka posługuje się stylem, który od razu mnie urzekł i sprawił że książka jest tak lekka i przyjemna, że strony jakby same się przewracały. Historia jest bardzo prawdziwa i piękna, pokazuje nam, że warto czasami poczekać aż szczęście do nas zawita. Kto wie, może i do nas wkrótce powrócą znajomi sprzed lat, którzy przewrócą nasze życie do góry nogami. Nigdy nic nie wiadomo, a wszystko zdarzyć się może.

Książkę bardzo polecam, naprawdę warto spędzić miło czas w towarzystwie zakochanych i poczuć prawdziwą miłość

Poza głównym wątkiem, jakim jest niewątpliwie widmo romansu między Pauliną i Igorem, autorka zadbała, by o jej książce pomyśleć dłużej, by to nie była historia na jeden raz. Oczywiście miłość rośnie wokół nas, ale „Czekałam na ciebie” to — jak dla mnie — przede wszystkim niesamowicie ciepłe relacje rodzicielskie oraz obraz przyjaźni po przysłowiową, grobową deskę. Główna bohaterka ma prawdziwy DOM, swój rodzinny, do którego może przyjechać, tam zawsze czeka na nią ciepła kawa i chętne do wysłuchania dobre dusze. To miła odmiana po często goszczących u mnie toksycznych relacjach na linii matka — córka. Dwie przyjaciółki Malwina i Paula są dla siebie jak siostry, niejeden życiowy zakręt pokonały ramię w ramię i choć autorka wytacza coraz cięższe działa, to one wspólnie pokonają każdą przeszkodę!

„Czekałam na ciebie” na pewno nie jest powieścią, przy której wieje nudą, ciężka choroba, przemoc domowa, które rozgrywają się gdzieś tam w tle, nie pozwalają tej książki zaliczyć do wakacyjnego czytadła. Równowagę zapewnia odpowiednia dawka humoru, dlatego to dość uniwersalna powieść i każdy znajdzie w niej coś dla siebie. Zakończenie jest zaskakujące, bo nic nie wskazuje, że ta historia będzie miała taki finał. Jaki? Sami się przekonajcie :)

Gdybym nie wiedziała, to w życiu nie powiedziałabym, że to debiut literacki. „Czekałam na ciebie” to powieść idealna na jesienną chandrę, która już tuż tuż czy na niemoc czytelniczą, którą osobiście dzięki tej książce pożegnałam. Czekam na więcej!

„Czekałam na Ciebie” jest powieścią autorstwa Magdaleny Krauze, niezwykle sympatycznej i utalentowanej osoby. Do sięgnięcia po tą opowieść zmobilizowała mnie nie tylko subtelna i ciepła okładka, ale także opis całej opowieści i występującej w nich bohaterów. Nie czuję problemów podczas czytania książek polskich autorów, dlatego chętnie sięgam po tego typu powieści. Co zdecydowała się nam przekazać autorka? Czy udało jej się wciągnąć mnie w świat Pauliny i Igora?

„Co się ze mną dzieje?!

Te ostatnie dni... Powrót Igora i całej góry wspomnień. Niecichnąca burza emocji... Cóż, trzeba przyznać, że tematem przewodnim tych ostatnich dni była miłość i tylko miłość. Stara miłość, nie tak zardzewiała, jak można byłoby przypuszczać”.

Główną bohaterką książki „Czekałam na Ciebie” jest Paulina, która miała swoją przeszłość, jako dziecko cierpiała z powodu nadwagi, która sprawiała, że nabyła wiele kompleksów. Z biegiem czasu wszystko się zmieniło, a zwłaszcza sama Paulina. Prowadzi spokojne i w miarę poukładane życie, ma dobrą pracę i ludzi, którzy ją kochają. Jest singielką, której serce w dalszym ciągu pozostaje wolne, a jakiś odpowiedni mężczyzna nie pojawia na horyzoncie. Dziewczyna wie, że gdzieś tam istnieje ktoś idealny, stworzony dla niej. Pracuje w redakcji pewnego pisma kobiecego, gdzie też następuje nie mały przełom za sprawą, kogoś z przeszłości, a mianowicie Igora.

Igor i Paulina mieli wspólną szkolną przeszłość, wtedy też nie zachowywał się wobec niej w porządku. Teraz wszystko się zmienia, gdyż nowy prezes wydawnictwa nie poznaje naszej bohaterki. Dziewczyna nie zamierza mu tego przypominać w końcu po co wracać do niezbyt przyjemnych czasów? Czy Igor pozostanie w błogiej nieświadomości? Czy da się wymazać przeszłość? Czy ten Igor może się dla niej okazać kimś więcej?

„Nie jestem wybredna i wymagająca. Już kiedy byłam małą dziewczynką, wiedziałam, że moja wielka miłość ma mnie porwać, oczarować, zwalić z nóg, pozbawić tchu, zawrócić w głowie. Ma mną wstrząsnąć jak porażenie prądem i przesłonić cały świat. Jeśli moje marzenia są zbyt wygórowane, wolę być sama niż z kimś, kogo nie kocham i kto nie kocha mnie”.

„Czekałam na Ciebie” jest powieścią obyczajową, która porusza wiele ważnych zagadnień. Igor w latach młodości należał do młodzieży, która miała w zwyczaju wyśmiewać wszystko, co inne, nieznane, czy wykraczające poza kanony piękna. Bohaterka rosła w przeświadczeniu bycia wyśmiewaną, zalęknioną, zakompleksioną, płaczącą nocami w poduszkę dziewczyną. Młodzież i dzieci, a czasem nawet dorośli potrafią być okrutni, a jednocześnie nie zadawać sobie trudu, aby zrozumieć dlaczego, ktoś jest inny? To ważne, aby Ci dręczyciele, którzy czasem są nieświadomi zadawanych krzywd nie tylko fizycznych, ale także tych wewnętrznych, bardziej bolesnych, o których nie zapomina się zbyt łatwo i szybko. Czasami ta iskra zwątpienia rośnie wraz z ofiarami takich krzywd.

To powieść o przebaczeniu i tęsknocie przedstawiona przez postacie, które nie są płaskie i płytkie. W książce Krauze nie otrzymacie sztucznych dramatów, które powodują w czytelniku niesmak. Są życiowe i realne, dotykają wielu z nas, przez co bardzo łatwo jest nam się wczuć w atmosferę książki.

„Czekałam na Ciebie” jest debiutem Magdaleny Krauze, a przy tym ciekawą powieścią, która myślę, że doczeka się swojej kontynuacji. Odpowiada na wiele pytań, które dręczą, o tym, czy każdy człowiek zasługuje na drugą szansę i jak wiele ona kosztuje. Akcja powieści dzieje się dość szybko, przez co nie ma poczucia znużenia, mimo tego, że fabuła może wydawać się przewidywalna. Powieść czytało się szybko i bardzo przyjemnie, humorystyczne akcenty zaserwowane nam przez autorkę sprawiały, że świetnie się przy niej bawiłam. Z niecierpliwością oczekuję dalszych losów przesympatycznych bohaterów.

Recenzja patronacka.

Moi drodzy, dziś nadszedł ten długo, oczekiwany przeze mnie moment, kiedy mogę podzielić się z Wami wrażeniami po lekturze książki Magdaleny Krauze „Czekałam na Ciebie”, którą blog Kocie czytanie ma przyjemność objąć patronatem medialnym.

Ci z Was, którzy są stałymi czytelnikami mojego bloga, wiedzą, że nie podejmuję się zbyt często patronowania książkom. Wynika to przede wszystkim z tego, że ja swoim blogowym patronatom stawiam naprawdę wysoką poprzeczkę. Wychodzę bowiem z założenia, że jeśli decyduję się na promowanie danego tytułu, to muszę być absolutnie przekonana, że historia, którą skrywają karty owej książki, jest tą, którą ja mogę swoim czytelnikom z czystym sumieniem polecić.

Na pewno teraz, wiele z Was zastanawia się, co w takim razie ma w sobie akurat ta książka, co zdecydowało o tym, że jednak dołączyła ona do grona moich blogowych patronatów?

Oczywiście odpowiem Wam na to pytanie, ale pozwólcie, że potrzymam Was jeszcze chwilę w niepewności, gdyż zanim opowiem Wam o samej powieści, nie byłabym sobą, gdybym nie pokusiła się o chwilę życiowych refleksji i przemyśleń, do których oczywiście skłoniła mnie ta historia.

Kochane kobietki, dziś chciałabym się zwrócić szczególnie do tych z Was, które jesteście singelkami. Ile razy zdarzyło Wam się słuchać zwierzeń waszych koleżanek, które są, bądź były w związkach, na temat tego, jak to, one wiele przeżyły i jak duże doświadczenie w tej dziedzinie życia mają. One się ekscytowały, a Wy czujecie się gorsze, Ja sama będąc romantyczką, ze smutkiem muszę stwierdzić, że w dzisiejszym świecie niestety romantyzm został zatracony. Młode dziewczyny, czując presję, coraz bardziej spieszą się do tego, aby z kimś być, często zapominając o tym, co tak naprawdę jest istotą prawdziwego uczucia, a co gorsza zatracając w tym siebie.

Dziś wspólnie z autorką i główną bohaterką jej debiutanckiej książki - Pauliną Jabłońską spróbujemy odpowiedzieć sobie na pytanie, czy warto nie patrząc na poglądy innych, mieć swoje zasady i czekać na prawdziwe uczucie?

Paulina jest dwudziestoośmioletnią kobietą, której życia mogłaby pozazdrościć jej nie jedna z nas. Ma satysfakcjonującą pracę w wydawnictwie kobiecego pisma, kochającą rodzinę, która zawsze służy wsparciem, dobrym słowem i pocieszeniem. Dom rodzinny to dla niej bezpieczna przystań, w której może odnaleźć spokój i wytchnienie, kiedy tylko tego potrzebuje. Nieocenioną wartością są dla niej również przyjaciele, a szczególna więź łączy ją z Malwiną. Nasza bohaterka mimo swojego wieku nadal jest sama. Jednak cały czas w głębi duszy marzy o tym, by kochać i być kochaną. Nie zmienia to faktu, że ma w życiu swoje zasady, którymi się kieruje i konsekwentnie się ich trzyma.

Wie, że jej najbliżsi bardzo chcą, aby u jej boku pojawił się ktoś, kto da jej szczęście, ale ona sama mając na uwadze swój nieudany związek, jak również własne obserwacje, nie chce pochopnie wchodzić w żaden związek. Przez cały czas, w głębi serca wierzy, że gdzieś tam czeka na nią ten jedyny, który obdarzy ją prawdziwym szczerym uczuciem.

Jak widzicie, Paulina wie, czego chce i czuje, że to ona jest projektantką własnego życia. Nic bardziej mylnego. Oto nagle w los stawia na drodze kobiety kogoś, kto wywraca jej uporządkowany świat do góry nogami. Igor Gradecki, niespełniona miłość Pauliny z lat szkolnych. Chłopak, który wówczas był marzeniem każdej dziewczyny. Dawne wspomnienia wracają, ale tamte lata to już przeszłość i Paulina jest w pełni świadoma tego, że od tamtej pory wiele się zmieniło, a przede wszystkim oboje nie są już nastolatkami.

„Wtedy w szkole to chyba najbardziej kochałam Igora za to, co sobie na jego temat wymyśliłam. Chyba nie muszę Ci tłumaczyć, że nastolatka to istota o bardzo małym rozumku. Ale dzisiaj mam dwadzieścia osiem lat, a to znaczy, że jestem o co najmniej dziesięć lat mądrzejsza. Wiem, że nawet najbardziej niebieskie oczy nie gwarantują szczęścia”.

Dziewczyna ma jednak przewagę nad Igorem. Ona go pamięta, a On zupełnie jej nie kojarzy. Co więcej, Paulina chce, aby tak zostało, jak najdłużej. Jeśli jesteście ciekawi dlaczego, nie chce, aby mężczyzna skojarzył jej osobę, musicie sięgnąć po książkę, bo ja niczego Wam nie zdradzę. Tym samym podejmując taką decyzję, kobieta daje swojej młodzieńczej miłości białą, czystą kartkę, która będzie zapisywana się na nowo.

Czy Igor jest prawdziwy w tym, jak postrzega go dziś Paulina, może to tylko gra pozorów? Czy powiedzenie „Stara miłość nie rdzewieje”, znajdzie swoje potwierdzenie pomiędzy tą dwójką? O tym, musicie przekonać się już sami.

Moi drodzy w tym miejscu chciałabym zapewnić Was, że „Czekałam na ciebie” to powieść wielowątkowa i perypetie głównych bohaterów to dopiero jeden z wielu wątków, jakie w książce znajdziemy.

Kolejnym bardzo ważnym dla mnie jako psychologa problemem, o którym, nie mogłabym nie wspomnieć, a który zdecydowała się poruszyć autorka, jest problem przemocy psychicznej w małżeństwie. W ciszy i pokorze zmaga się z nim koleżanka z pracy Pauliny – Monika

Kobieta jest tłamszona przez swojego męża. Zdominowana przez niego, znosi wszelkie upokorzenia, będąc przekonaną, że dla dobra dzieci i tego, aby miały szczęśliwą rodzinę musi poświęcić własne szczęście. Mąż Grzegorz wykorzystuje potulność żony i mocno sobie poczyna jej kosztem.

„A ja zadałam sobie pytanie, czego Monika uczy te dzieci?Że szczęście można poświęcić, że życie wbrew sobie, wbrew własnym pragnieniom, to, coś dobrego? Siedząc tak nocą w mojej niewielkiej kuchni, obiecałam sobie nie godzić się na mniej, nie zaspokajać cudzych pragnień kosztem własnego szczęścia. Nawet jeśli to znaczy, że będę żyła z kotem”.

Moje drogie nigdy nie dawajcie przyzwolenia na podobne traktowanie. Pamiętajcie, musicie oczekiwać od waszych mężów, czy partnerów, szacunku i tego, aby traktowali Was na równi ze sobą

Bez tego nigdy nie stworzycie udanego związku. A wasze dzieci patrząc na to, co dzieje się w domu, przeniosą te błędne wzorce na swoje przyszłe dorosłe życie. Pamiętajcie szczęśliwa mama, równa się szczęśliwe dziecko.

Jeśli jesteście ciekawi, czy Monika wreszcie to zrozumie i znajdzie w sobie siłę, aby o siebie zawalczyć, odpowiedz, oczywiście czeka na Was w książce.

W moim przypadku nie obyło się bez łez, podczas czytania. A wszystko za sprawą wątku ciężkiej choroby, w którym ja odnalazłam dużą część tego, z czym sama również musiałam się zmierzyć. Oczywiście nie będę teraz pisać, co mam na myśli, ale czytając, na pewno domyślicie się, o co chodzi.

Powiem tylko tyle, nigdy nie możemy z góry zakładać, że wiemy, co dla osób nam bliskich będzie najlepsze. Takim przeświadczeniem możemy ich bowiem mocno zranić. Pozwólmy im samodzielnie za siebie decydować.

Jak widzicie „Czekałam na ciebie” to książka, w której naprawdę dużo się dzieje i jestem pewna, że każdy znajdzie w niej coś dla siebie.

Myślę, że odpowiedz na pytanie, dlaczego zgodziłam się rekomendować Wam tę książkę, jest już oczywista, ale niech tradycji stanie się zadość i podsumujmy sobie wszystko jeszcze raz.

„Czekałam na Ciebie” to wspaniały debiut literacki, który wciąga od pierwszej strony i tak już zostaje do samego końca. Historia, którą Magdalena Krauze oddała w ręce swoich czytelniczek, ujmuje swoją autentycznością. Ta historia mogłaby być historią każdej z nas. Wszystko to, o czym czytamy, wzbudza wiele emocji: smutek, wzruszenie, ale również nie zabraknie niepohamowanych salw śmiechu.

Nie można też pominąć bez słowa wspaniałej nad wyraz prawdziwej i wyrazistej kreacji bohaterów. Nie są oni w żaden sposób wyidealizowani. Jak każdy z nas mają swoje wady i zalety. Popełniają błędy. Cieszą się i płaczą. Jedni wzbudzają naszą sympatię, a innych mamy ochotę udusić. Nic dodać, nic ująć - samo życie.

To wszystko w połączeniu z lekkim i bardzo przystępny stylem pisania, którym posługuje się autorka, sprawia, że książkę czyta się w mgnieniu oka i żałuje się, że tak szybko się skończyła, a potem jeszcze bardzo długo nie można przestać o niej myśleć.

Zdecydowanie widać, że autorka włożyła w napisanie tej historii nie tylko całe serce, ale również ogrom pracy, co zaowocowało wspaniałą, pełną humoru, ale i cennych wartości książką, która pozwoli Wam się odprężyć i oderwać od trudów codziennego życia.

Gorąco zachęcam Was moi drodzy do tego, abyście Wy również przeczytali tę książkę.

Życzyłabym nam wszystkim, coraz więcej tak dobrych debiutów.

Pamiętajcie, swoją premierę książka będzie miała 31 lipca br., jednak już teraz można ją kupić w przedsprzedaży na stronie internetowej księgarni Empik.

Ja już nie mogę doczekać się kontynuacji, bo zakończenie tej części tak mnie, zaskoczyło, że jak najszybciej chcę wiedzieć, co będzie dalej.

Ze swej strony chciałabym serdecznie podziękować Autorce oraz wydawnictwu Jaguar za umożliwienie mi patronowania tak świetnej książce.