Diabeł wcielony

Na łamach Washington Post napisano “Może cię odrzucać, szokować, a już na pewno przerażać, ale i tak przeczytać ją do końca”. I całkowicie się z tym zgadzam.

Historia kilkorga nieznajomych. Ludzi w różnym wieku, wykształconych i nie, wywodzących się z rożnych nizin społecznych. Ludzi, których los pokierował w rozmaitych kierunkach. Jednak w każdym z nich zostało zasiane ziarno grzechu, które kiełkując przybiera postać czystego zła.

Oto historia najmroczniejszych i najbardziej odrażających odmętów ludzkiego umysłu.

Sięgając po “Diabła wcielonego” spodziewałam się, że niewymagającego thrilleru, z małą domieszką grozy. Niewielka objętość i duża czcionka utwierdziły mnie w przekonaniu, że wpadłam na coś lekkiego. Ot, lekturka na dzień czy dwa.

Jakie było moje zaskoczenie gdy otrzymałam coś o WIELE bardziej wysublimowanego. Ustalmy jedno: to nie jest piękna opowieść! Nie ma tu barwnego języka, finezyjnych opisów czy cudownych, romantycznych happy endów. Zamiast tego są krew, flaki, odchody i brutalna, brzydka rzeczywistość. Donald Ray Pollock w przerażający sposób zagłębia się w ludzką psychikę, wyciągając z niej to co najgorsze i najobrzydliwsze.

Powieść wielokrotnie porusza tematykę religijną, przybierającą bardziej formę chorego fanatyzmu niż pokrzepiającej, pełnej nadziei wiary. Dodatkowo klimatu nadaje umiejscowienie fabuły, która ma miejsce w latach 60 tych w Ohio. Autor przenosi nas do zaściankowych, małych miejscowości - często bardzo biednych - i niezwykle ograniczonych intelektualnie ludzi. Pokazuje jak łatwo oszukiwać i manipulować prostymi umysłami, gdzie zaatakować, aby zabolało najbardziej.

Jest to jedna z tych książek, które wywołują we mnie skrajne emocje. Z jednej strony jestem wzburzona, zgorszona i przerażona tym, do czego mógłby posunąć się człowiek w swoim niewyobrażalnym okrucieństwie… Z drugiej, z chorą fascynacją śledziłam losy bohaterów, byłam niezwykle ciekawa jak dalej potoczy się fabuła i… kto lub kiedy zginie! Kreacja postaci jest na mistrzowskim poziomie, a każdemu z nich inne chore fantazje chodziły po głowie.

Zdecydowanie nie jest to powieść dla młodzieży, moim zdaniem dolna granica wieku to 16 lat i nie niżej. Nie jest to powieść dla osób wrażliwych, o słabych nerwach lub bardzo wyczulonych na krzywdę innych. Chociaż nie było tutaj nad wyraz brutalnych opisów - których szczerze mówiąc zabrakło mi, aby w całości zrozumieć wizję autora - to wyobraźnia może robić swoje.

I tak jak wspomniałam, zabrakło mi momentami dodatkowych, nieco bogatszych opisów masakr do których dopuszczali się bohaterowie. Tak jakby obraz malarza nie został w pełni dokończony i gdzieniegdzie przebijały białe plamy. Nie zawsze rozumiałam co autor chciał przedstawić, a może nie miał do końca pomysłu.

Drugą rzeczą, która mnie jako czytelniczkę osobiście zirytowała, to fakt, że głównie kobiety były przedstawiane jako te głupie, naiwne, bezmyślne istoty, które chętnie rozkładały nogi przed każdym i wszędzie, wykonując polecenia jak dobrze wytresowany szczeniaczek. Nie było ani jednej kobiecej postaci, która grzeszyłaby chociaż odrobiną rozumu. I nawet ramy czasowe, w jakich została osadzona fabuła nie mogą tego usprawiedliwić.

Jednak patrząc na całokształt, jestem pod ogromnym wrażeniem kunsztu literackiego autora. Pisząc najprostszym językiem jakim tylko się da, odzierając powieść z wszelkiego piękna, ukazał mroczną podroż w psychikę człowieka i pokazał, w jaki sposób rodzi się niewyobrażalne zło. Nie każdy wrócił z tej wyprawy w jednym kawałku.

A zakończenie? Przekonajcie się sami!

Na początku biorąc te książkę do reki myślałam sobie, ze będzie to szybka, lekka literatura i tu jakże było moje zdziwienie, kiedy okazało się ze mamy tutaj końcówkę wojny, morderstwa ku czci Bogu, krew, mnóstwo złych ludzi, którzy w imię Boga sami wymierzają sprawiedliwość. Taki obraz Boga i rewolweru. Zło czai się tam gdzie Nam nie przyjdzie do głowy. Człowiek wyciśnięty z ostatniej cząstki przyzwoitości, ze wychodząc z domu nie masz pewności czy wrócisz cało. Nie masz pojęcia, kim są twoi sąsiedzi. Każdy rodzi się po to, żeby umrzeć. Często nie zdajemy sobie sprawy, jaki wpływ mamy na nasze dzieci, które czerpią od nas? No właśnie każdy niech sobie odpowie czy więcej dobrego czy złego.. Ta książka jak napisałam wcześniej nie należy do lekkich, ale pokazuje demona, diabła ukrytego w większości Nas. Z czasem wychodzi i pokazuje swoje pazury zatapiając w najmniej spodziewanej ofierze, jaką morze być Twoja córka, syn, sąsiadka, żona! Ohio i Zachodnia Wirginia pokazana w najgorszy sposób. Akcja dzieje się miedzy innymi miasteczku Coal Crreek. Najbardziej w takich książkach, ale i filmach zastanawia mnie ciemnota ludzka. Bogobojność oraz przypinanie sobie nadprzyrodzonych umiejętności. Książka mocno wbiła mi się w głowę, chodź miałam kłopot z zapamiętaniem imion, ale nie sprawia kłopotu w czytaniu, bo czyta się książkę jednym tchem. Lecz powtarzam to nie jest książka, która czyta się na balkonie pod kocykiem pijąc kawę z mlekiem  Z całego serca polecam i czekam na Wasze opinie.

Zaczynamy od historii Willarda i to, co przeżył na wojnie, a wracając z Niej poznał przyszła żonę Charlotte z czasem rodzi im się syn Arvin. Następnie psychiczny Carl fotograf/psychopata/zwyrodnialec i Jego żona Sandy. Para przemierzająca Amerykę w poszukaniu młodych autostopowiczów, żeby zrobić z NIMI….?!!! No właśnie wiecie ze ja wam tego nie zdradzę, Helena Po stracie rodziców została przygarnięta przez Matkę Willarda zaopiekowała się Nią z myślą ze jak syn wróci z wojny uda się jej połączyć te dwójkę, lecz losy wiadomo układają się zawsze nie tak jakbyśmy chcieli. Mamy postać dwóch, kaznodziei, którzy maja swoje krzywe wierzenia i przybywając do miasteczka głoszą „Słowo boże” na swój krzywy sposób, jakim dowodem jest słoik wypełniony pająkami, który zostaw otworzony i wysypany na głowę kaznodziei udowadniając, ze to Bóg przez niego przemawia, ale oczywiście pojawiają się komplikacje, które przeczytacie w książce. Kaznodzieja związuje się z Helen i rodzi Im się córka Lenora.

Preston Teagardin, nowy pastor obejmujący stanowisko po swoim schorowanym wuju przybywa do miasteczka i na przywitanie mieszkańcy przygotowali dla Niego i Jego żony powitalna kolacje. Pech chciał, ze wpadła mu w oko młoda Lenora córka Helen i przyszywana siostra Arvina. Delikatna, niewinna, czysta. Do czego posunął się pasto i co przydarzyło się dziewczynie? To już sami musicie się dowiedzieć, ale to jak skończył było chyba dla niego z byt szybkie i delikatne  W książce spotkamy postac skorumpowanego szeryfa, który nie jest szanowana osoba wśród mieszkańców, który zamiast święcić przykładem przymyka Oko na pewne przewinienia poniektórych osób.

"Niektórzy ludzie rodzą się po to, by można ich było pochować."

Dziękuję wydawnictwu za możliwość recenzji książki 😊. Książka przedstawia bardzo mroczną wizję Ameryki, w której to rodzą się niezwykle ambitni i uzdolnieni w swoim przyszłym fachu mordercy. Obejmuje ona czasy od II wojny światowej do lat 60. XX wieku. Mamy małżeństwo seryjnych morderców, którzy w najlepszym jeżdżą po Ameryce. Jest też weteran wojenny, którego dręczą obrazy rzezi i śmierć małżonki, dla której nie było pomocy. Sam też zwykli ludzie, miłośnicy muzyki czy bojący się owadów, którzy nieustannie uciekają przed widłami sprawiedliwości.

Książka pełna jest mrocznych zawirowań, które przyprawiają o ciarki. Każdy z bohaterów jest inny, jednak łączy ich wiele, chociażby z ciemniejszych/mroczniejszych wcieleń. Powieść przesiąknięta jest nienawiścią, niesprawiedliwością, haniebnym zachowaniem i niewyobrażalnym sposobem mordu.

Jednak to nie jest najbardziej przerażającą rzeczą w tej książce. Myślę, że moje usta przybrały kształt literki "o" dlatego, że główne postacie łączy bardzo, ale to bardzo "nie ukształtowana" przeszłość. Mam na myśli brak odpowiednich wzorców na których mogliby się opierać, zero moralności. Ich życie przepełnione było złem po same brzegi. Jako ludzie, nie widzą nic złego w poniżaniu drugiego. Według nich zabić można każdego, bo ma się taki kaprys, albo nie miał co robić.

Nie jest to zwykły kryminał. Jest to coś o wiele mocniejszego, co sprawiło, że chwilami miałam ciarki i nie chciałam czytać tej książki dalej. Z pewnością nie jest to też pozycja dla każdego, ponieważ poprzez swoją "mroczność" jest ona dość ciężka. Nie mniej jednak uważam, że warto sięgnąć po tę pozycję, chociażby dlatego, że w każdym z bohaterów kryje się drugie ja, a co za tym idzie - nie jest to książka wyłącznie o zbrodniach, ale jest też o .....no właśnie? O czym? Żeby się dowiedzieć, co tak naprawdę kierowało bohaterami sięgnij po tę pozycję ;)

Polecam!