Książka porusza bardzo trudną i wrażliwą tematykę, choć jest napisana zrozumiałym językiem i jest skierowana do każdego. Przede wszystkim polecana jest młodym ludziom, ponieważ to oni w przyszłości będą przekazywać tragiczną historię następnym pokoleniom.
Opisana historia dotyczy głównie Trzebińskiego, który był wujem autorki o korzeniach niemiecko-polskich. W 1932 roku dołączył do SS, a następnie do NSDAP, w 1941 roku rozpoczął pracę jako lekarz w obozach koncentracyjnych: Auschwitz, Majdanek i Neuengamme. Autorka opowiada historię o wuju, czytając jego notatki z czasów wojny. Opisuje on śmiertelne eksperymenty medyczne, które przeprowadzał na dzieciach w obozach. W 1946 roku stanął przed Trybunałem i został skazany na karę śmierci oraz oskarżony o udział w powieszeniu żydowskich dzieci, aby ukryć fakt, że dokonywano na nich przerażających badań.
Książka "Dzieci nie płakały. Historia mojego wuja Alfreda Trzebińskiego, lekarza SS" pokazuje, jak funkcjonowały niemieckie obozy, w jakich okrutnych warunkach żyli, a raczej trwali więźniowie i pracowali od świtu do nocy, dostając minimalne racje żywnościowe. Dzieci, które były zbyt młode i słabe, aby pracować, były zmuszane do eksperymentów, z których nie było szans, aby wyszły sprawne.
Autorka porusza niewątpliwie bardzo ważną kwestię człowieczeństwa w ekstremalnie skrajnych warunkach, zadaje sobie pytania o dobro i silną wolę człowieka. Próbuje zrozumieć, dlaczego człowiek był zdolny do wyrządzania takiej krzywdy drugiemu człowiekowi w imię wymyślonej, chorej ideologii.
Natalia Budzyńska jest dziennikarką, która z pasją pisze o historii i sztuce, ale również autorką takich książek jak: "Brat Albert", o jego biografii oraz "Matka męczennika" - historia o matce Maksymiliana Kolbe. Natalia swoimi publikacjami potrafi wzbudzić wiele emocji, przypomina o ważnych osobach, które zasłużyły się w przeszłości oraz o wydarzeniach, o których powinniśmy pamiętać do dziś.