Absolutna klasyka literatury science-fiction. Ponadczasowa powieść, powstała w 1968 roku w wyniku współpracy autora, Arthura C. Clarke’a, ze Stanleyem Kubrickiem nad scenariuszem do filmu o tym samym tytule, uznawanego dziś za jeden z najwybitniejszych obrazów tego gatunku w historii kina.
Na wyjątkowość “Odysei kosmicznej” na pewno miało wpływ doświadczenie autora, który od najmłodszych lat interesował się nauką, w szczególności kosmosem. Arthur C. Clarke był członkiem, a następnie przewodniczącym Brytyjskiego Towarzystwa Międzyplanetarnego, najstarszego towarzystwa zajmującego się wspieraniem i propagowaniem astronautyki i eksploracji kosmosu. Jego wizja stała się podstawą dzisiejszej techniki satelitarnej - orbita geostacjonarna, często nazywana orbitą Clarke’a, wykorzystywana jest przez satelity telekomunikacyjne, meteorologiczne i telefonii satelitarnej.
Audiobook Audioteki “2001: Odyseja kosmiczna” jest słuchowiskiem z pełnym podziałem na role, tłami dźwiękowymi oraz muzyką. Partię narratora czyta niezrównana Krystyna Czubówna, a w głównych rolach usłyszymy m.in. Dawida Ogrodnika, Mirosława Zbrojewicza, Antoniego Pawlickiego czy Roberta Jarocińskiego. Od superprodukcji “Odyseję kosmiczną” odróżnia brak efektów dźwiękowych, które nie mogły zostać dodane do audiobooka ze względu na zapisy w licencji.
Przedmowa Arthura C. Clarke’a do “2001: Odyseja kosmiczna":
“Za każdym żyjącym obecnie człowiekiem stoi trzydzieści duchów - taki jest bowiem stosunek, w jakim martwi przewyższają liczebnie żywych. Od zarania dziejów żyło na Ziemi w sumie około stu miliardów ludzi. Jest to interesująca liczba. Dziwnym zrządzeniem losu w naszej galaktyce, którą jest Droga Mleczna, znajduje się około stu miliardów gwiazd. Tak więc dla każdego człowieka, który kiedykolwiek stąpał po Ziemi, świeci jedna gwiazda naszej Galaktyki.
Każda z tych gwiazd jest słońcem, często o wiele jaśniejszym i wspanialszym niż nasza mała, najbliższa gwiazda, którą nazywamy Słońcem. Mnóstwo - być może większość - z tych obcych słońc posiada krążące wokół nich planety. Z pewnością więc jest na niebie wystarczająco dużo “Ziem”, by każdy członek rasy ludzkiej - włączywszy w to pierwszych człekokształtnych - miał swój własny raj lub piekło wielkości świata. Nie jest nam dane odgadnąć, jak wiele z tych potencjalnych rajów lub piekieł jest zamieszkanych i przez jakiego rodzaju istoty.
Najbliższy z nich znajduje się milion razy dalej niż Mars czy Wenus, które nadal stanowią odległe cele kolejnych pokoleń. Lecz przełamujemy bariery odległości i być może któregoś dnia spotkamy pośród gwiazd równych sobie, jeśli nie potężniejszych.
Ludzkość bardzo wolno zdaje sobie sprawę z tej możliwości, gdyż – jak sądzą niektórzy – nigdy nie stanie się ona rzeczywistością. Jednak coraz więcej ludzi zadaje pytanie: Dlaczego nie doszło jeszcze do takiego spotkania, skoro my sami już za chwilę podbijemy kosmos?
Dlaczego? Oto jedna z możliwych odpowiedzi na to bardzo rozsądne pytanie. Pamiętajcie jednak, proszę, że jest ona jedynie fikcją.
Prawda – jak to bywa – okaże się o wiele bardziej niezwykła.
Wystąpili:
- Narratorka – Krystyna Czubówna
- Heywood Floyd - Mirosław Zbrojewicz
- Frank Poole - Antoni Pawlicki
- David Bowman - Dawid Ogrodnik
- Hal – Robert Jarociński
- Dymitr Moisiejewicz – Zbigniew Suszyński
- Ralph Halvorsen – Krzysztof Banaszyk
- Dr Michaels – Krzysztof Radkowski
- Simonson - Jarosław Łukomski
- Kontroler lotów – Grzegorz Pawlak
