Serafina i zmiennokształtny kostur

Podobno ludzi najlepiej oceniać po czynach... Jednak czy to, co sami dostrzegamy wystarczy?

*

Serafina jest inna i nawet jeśli jej bliscy udają, że jest inaczej, nie pasuje Ona w pełni ani do posiadłości Biltmore, ani do lasów. Na naszą bohaterkę, czek długa i wyboista droga, która zmusi ją do stawienia czoła nie tylko zagrażającej wszystkim mrocznej magii, ale i własnym słabością. Kto w czasie jej przygody okaże się przyjacielem, a kto zagrożeniem musicie dowiedzieć się sami..

*

"Serafina i zmiennokształtny kostur" to drugi tom magicznej i wciągającej serii o przygodach niezwykłej bohaterki , który jestem gotowa z czystym sumieniem polecić zarówno starszym, jak i młodszym wielbicielom fantastyko i tajemnic.

*

Książka jest napisana lekkim i przyjemnym językiem, chociaż nie brakuje też elementów grozy, które ciągle budują napięcie.

*

Fabuła książki jest płynna i intryguje od pierwszych stron. Nawet pomimo tego, że domyśliłam się rozwinięcia kilku wątków, nie brakowało też zaskakujących fragmentów. Chociaż, prawdę mówiąc, nawet te przewidywalne momenty nie przeszkadzały mi jakoś specjalnie i przy każdej kolejnej przeczytanej stronie dobrze się bawiłam.

*

W książce bardzo podoba mi się kreacja postaci. Większość z nich jest interesująca i dobrze "oddaje" swoją rolę.

*

Jedyne "ale" jakie mam do Serafiny to przedział wiekowy. W książce pojawiły się momenty, które moim zdaniem nie nadają się dla najmłodszych... Chociaż patrząc na to, co dzisiaj oglądają 10 latki, to mam wątpliwości czy zrobiłyby na nich wrażenie "brutalne" sceny, o których myślę .

*

Ogólnie książkę oceniam na 8/10. Dwa pierwsze tomy o przygodach "Serafiny" zdecydowanie są godne zarówno uwagi ,jak i polecenia.

„Serafina i zmiennokształtny kostur” to drugi tom przygód rezolutnej nastolatki niezastąpionego Roberta Beatty. Uwielbiam autora za to, jak tworzy świat przedstawiony w swoich książkach, dlatego nie mogłam sobie odmówić kolejnego spotkania z jego twórczością. Byłam też ciekawa, co słychać u mojej ulubionej dziecięcej bohaterki.

Po raz kolejny otrzymujemy w książce silną i bardzo zdeterminowaną młodą bohaterkę. Dziewczynę, która stale poszukuje swojego „ja” i miejsca w otaczającym ją świecie. Jest przywiązana do rezydencji Biltmore, ale ciągnie ją też do lasu. Jednocześnie ma przeświadczenie, że jest inna i nie pasuje do żadnego z tych światów. Wydaje jej się, że zarówno matka, jak i najlepszy przyjaciel ją odrzucają. W jak wielkim jest błędzie, dowie się później, a w międzyczasie poszuka prawdy o sobie i swoim pochodzeniu (bo to, co wiemy po lekturze pierwszego tomu to jeszcze nie wszystko). Po raz kolejny dziewczyna walczy z ciemnymi mocami, tym razem jeszcze silniejszymi i zagrażającymi wszystkim. Postanawia za wszelką cenę ochronić tych, których kocha (i przy okazji wszystkich innych) przed złem, przez które prawie zginęła w lesie. Podziwiam upór i dążenie do odkrycia prawdy u tej małej istoty. Podziwiam jej lojalność, odpowiedzialność, samoświadomość i siłę. Ta bohaterka może być wzorem do naśladowania dla młodych odbiorców.

Kreacja głównej bohaterki to nie jest jedyny element, który zasługuje na pochwałę w powieści. Jej główną zaletą jest piękny i poruszający przekaz. Książka jest mądra, pouczająca i przez to bardzo wartościowa. Nie brakuje tu uniwersalnych życiowych prawd, o których często zapominamy w pogoni za nowoczesnością. Prawd, które dają do myślenia i pomogą młodemu pokoleniu zrozumieć świat i prawa nim rządzące. Również te dotyczące przyrody. Nie sposób nie wspomnieć o tym, jak Beatty odmalowuje swoim piórem otaczający bohaterów świat. Jak ukazuje ich związek z przyrodą i szacunek do natury. Z powieści aż bije miłość i respekt wobec sił natury. Najważniejsze moim zdaniem jest jednak to, że autor przekazuje czytelnikom, że każdemu należy się szacunek, niezależnie od tego jak wyglądamy, czym się zajmujemy, kim jesteśmy. Wszyscy jesteśmy tak samo wartościowi, każdy z nas jest wyjątkowy. I tego przede wszystkim uczy ta książka. Mówi też wiele o sile przyjaźni i o tym, jak ważne jest poznanie swoich korzeni i odkrycie własnej tożsamości.

Akcja powieści jest szybka, intryga kryminalna odpowiednia dla młodego czytelnika, chociaż na pewno zwiedzie niejednego dorosłego odbiorcę. Autor postawił na delikatnie mroczny klimat, dzięki czemu otrzymujemy wciągający, pełen napięcia dreszczowiec z jednej strony, z drugiej baśniową, dość tajemniczą historię, która nie tylko działa na wyobraźnię, ale też wywołuje intensywne emocje. Ja uwielbiam prozę autora przede wszystkim za niezwykle sugestywne opisy przyrody i cieszę się, że nawet w pełnej przygód książce dla starszych dzieci mogłam tego doświadczyć.

Jeśli jeszcze nie znacie młodej Serafiny i jej przygód, zachęcam do sięgnięcia po tę wyjątkową serię. Świetnie scharakteryzowana główna bohaterka, jej emocje i jej wewnętrzna walka. Genialnie stopniowane napięcie, wyczuwalna atmosfera grozy i plastyczne opisy przyrody czynią z tej powieści lekturę, która spodoba się zarówno dzieciom, jak i dorosłym. Z całego serca polecam!